In de Total 24 Hours of Spa is het in iedere klasse heel moeilijk een favoriet aan te duiden. Het gaat er zo competitief en onvoorspelbaar aan toe, dat zelfs de meest onderbouwde gok… nog altijd een gok is.
Maar in de Am Cup heeft de #188 Garage 59 McLaren van Chris Goodwin, Alexander West en Chris Harris zich toch enige kansen weten toe te dichten. Twee opeenvolgende zeges in de Blancpain GT Series races in Silverstone en Circuit Paul Ricard bewezen dat ze zowel snel als consistent zijn. Als ze dat 24 Uur lang kunnen volhouden, dan zouden ze voorin moeten kunnen meedraaien.
Voor Goodwin zou een overwinning in zijn klasse iets heel bijzonders zijn. Spa betekent heel wat voor de Brit en als hij zichzelf toelaat wat te dromen moet hij toegeven: “Het zou schitterend zijn indien ik in mijn favoriete race een trofee zou kunnen behalen.”
Zoals bij zovele rijders is Goodwins passie voor het racen genetisch bepaald.
“Mijn vader was een arts. Hij is er nog, maar ondertussen wel op pensioen”, stelt Goodwin. “Voor ik werd geboren woonde ons gezin in Singapore. Toen racete hij met eenzitters in Macau, Singapore en Maleisië.”
“Ook na zijn terugkeer in Europa hield hij dat vol, en tegelijk werkte hij als een dokter. Dan verdween hij een paar dagen naar Spa of de Nürburgring om wat uithoudingsraces te rijden, ik vond dat best cool.”
“We woonden dicht bij het circuit van Brands Hatch, tijdens de zomermaanden had ik een studentenjob als mecanicien in de plaatselijke raceschool. Ik denk dat ik door de jaren heen zowat alles heb gedaan: mecanicien, loopjongen, instructeur, press officer.”
“Dan begon ik mijn studies mechanica aan het Imperial College. Tegelijk begon in Brands Hatch een nieuw eenzitterkampioenschap, Formula First. De mensen daar hielpen me om de testauto goedkoop aan te schaffen, dus ben ik daarin beginnen racen.”
“Ik runde de auto vanuit onze garage, crashte heel wat, en moest overuren kloppen in Brands Hatch om voor de wisselstukken te kunnen betalen! Ik won de laatste race van het jaar, dus ik promoveerde naar de Formula Ford 1600.”
Een goed seizoen in 1989 gaf Goodwin de mogelijkheid verder op te klimmen en dat zette hem er toe aan om zijn studies te pauzeren en zich helemaal op het racen toe te leggen. Of zoals het zelf zegde: “Ik liep weg van de universiteit en sloot me aan bij het circus!”
Hij deed nog een tijdje en met enig succes verder in de eenzitterij, maar Goodwin was toen al de eerste stappen aan het zetten richting de job die hij vandaag nog steeds heeft, die van testrijder. Brits constructeur Van Diemen verzekerde zich van zijn diensten, om zo bij te dragen aan de ontwikkeling van de nieuwe auto en Goodwins racecarrière kwam op een lager pitje te staan.
Zijn one-off races zouden echter cruciaal blijken. In 1997 reed met een McLaren F1 van een privé-team, waardoor hij zich in Woking net op het juiste moment in de kijker wist te rijden.
“In 1999 begon McLaren met de ontwikkeling van zijn eigen straatwagens, en vanaf dan kon ik me helemaal toeleggen op een échte job”, stelt Goodwin.
“Gedurende 20 jaar werkte ik mee aan de ontwikkeling van ieder nieuw model. Het was een mooie combinatie van mijn ingenieursstudies en mijn raceachtergrond, en het deed me mijn dromen om een professioneel racer te worden vergeten. Toch kon ik nog steeds een paar coole en interessante dingetjes doen. Dat duurde tot november van vorig jaar, toen ik McLaren verliet.”
Testen blijft echter zijn prioriteit. Aan het eind van vorig jaar verkaste Goodwin naar Aston Martin, om er de leiding van het testprogramma in handen te nemen. Gedurende zijn tijd bij McLaren vond hij ook de tijd om enkele van ’s werelds grootste races af te werken. Daarbij viel de Total 24 Hours of Spa meer en meer bij hem in de smaak.
Zijn verhaal in deze race is nauw verbonden met het McLaren GT raceprogramma, waar hij een cruciale rol speelde. “Andrew Kirkaldy, Chris Niarchos en ikzelf zetten heel snel een team op poten en wisten quasi onmiddellijk de eerste 12C GT3 aan de start te brengen”, legt hij uit. “Wat nu rijdt onder de naam Garage 59 maakt daar deel van uit: het was ons eigen team, dat we samengesteld hadden om in Europa successen te behalen.”
In het begin werd er nogal wat met de wagen geracet, om de ontwikkeling van de bolide te bevorderen. Het gaf Goodwin de gelegenheid een aantal keer in Spa aan de start te staan.
“Ik ben altijd gek geweest van Spa en heb de 24 Uur een paar keer met een 12C gereden”, herinnert hij zich. “Eén van de leukste edities was met Bruno Senna. Tijdens één van mijn vele nevenactiviteiten had ik Bruno wat gecoacht en zijn carrière begeleid, van de F3 tot de F1. Ik heb gedurende meer dan tien jaar een schitterende professionele relatie met hem en de hele Senna-familie gehad.”
“Toen ik met hem de wereld afreisde, gedurende zijn GP2- en F1-jaren, kwamen we tot de vaststelling dat we nooit samen een race hadden gereden. Mijn liefde voor Spa sleepte me terug naar de Ardennen, en in 2013 stonden we er samen aan de start. Een grote voldoening, want ik maakte een groot deel uit van Bruno’s carrière en vice versa.”
In 2018 begon Goodwin aan een volledige campagne in de Blancpain GT Series Endurance Cup, aan het stuur van de #188 McLaren. Hij deelt de wagen met West en Harris, een relatie die werd gesmeed tijdens de Total 24 Hours of Spa van vorig jaar.
“Ik doe deze wedstrijd zo graag, en ik dacht dat Alex er nu wel klaar voor was. De afgelopen jaren was hij een klant voor Garage 59 en hij heeft al heel wat kortere races gereden, maar Spa was zijn eerste echt lange wedstrijd. Het is een schitterende kerel, verslaafd aan autosport, en ook een grote verzamelaar van prachtige automobielen.”
“En Chris Harris er bij betrekken leek me ook een goed idee. Ik ken hem nu al een tijdje en hij reed hier al in een Bentley, dus ik wist dat het makkelijk zou zijn om hem competitief te maken.”
Spa 2017 verliep niet zo goed voor de jongens van de #188, dus staan ze er dit jaar opnieuw. Nog beter voorbereid dan vorig jaar.
“Ik had een beetje meer tijd voorhanden en dus besloten we om het goed aan te pakken en een paar races voor Spa af te werken. Dit is het eerste volledige kampioenschap dat ik heb gereden sinds 1990 en ik vind het prachtig om samen met Alex en Chris in deze categorie te kunnen racen. We hebben massa’s plezier.”
Dat plezier vertaalde zich ook in twee opeenvolgende overwinningen in de Am Cup. Goodwin benadrukt dat die het resultaat waren van een doorgedreven inspanning van het hele team.
“Als je kijkt naar de verschillen tussen ons en de andere jongens in onze klasse, is het duidelijk dat onze consistentie bij de drie rijders en het feit dat we geen fouten maakten de doorslag heeft gegeven”, stelt hij. “Toen we twaalf maanden geleden in Spa reden liep dat verschrikkelijk, omdat we geen goede voorbereiding hadden gehad. Nu hebben we onze tijd genomen om het met dezelfde mensen terdege te plannen. We zijn geen totale amateurs meer!”
Het moge duidelijk dat Goodwin in Spa geen mal figuur wil slaan en hij heeft het ook wel voor de spirit in de Am Cup. “Wat er leuk aan is, is dat vooraleer ik op het circuit aankom, ik eigenlijk helemaal niet aan de race denk. Ik loop niet de hele dag te dagdromen. Ik heb voldoende om handen om dat niet te doen. Chris heeft ook een drukke carrière en Alex vliegt de wereld rond om investeringen te doen.”
“Dus de Am Cup is eigenlijk een bende kerels van middelbare leeftijd, die een druk leven hebben, maar die eens ze op het circuit verschijnen hun hartje kunnen ophalen. Wanneer we samen racen lach ik meer dan ooit tevoren. Er zijn pakken die rijders die maar half zo oud zijn als ik, of nog jonger, die absoluut op hun taak gefocust zijn. Dat is schitterend om zien, maar bij de enduranceracerij heeft het altijd om die mix tussen profs en amateurs gedraaid. Tijdens de testdag in Spa dacht ik aan de tijd toen mijn vader hier racete in de jaren ’70, op het oude circuit. Hij kwam hier aan, deed het niet slecht in de races, en reed ’s avonds gewoon weer naar huis. Want op maandag moest hij klaar staan voor zijn patiënten. Dat is de spirit die heel belangrijk is in de enduranceraces, en daarom rij ik zo graag in deze categorie.”
Goodwin had ook nog een extra motivatie om opnieuw achter het stuur te kruipen.
“Ik ben er bijna 50 en besloot een marathon te lopen, omdat je de wereld wil laten zien dat je niet oud bent! Jammer genoeg zijn mijn knieën helemaal kapot en had ik een dubbele operatie nodig. Ik kan nog steeds lopen en fietsen en van die dingen, maar de arts raadde me die marathon toch maar af. Het zou mijn knieën alleen maar om zeep helpen.”
Dus koos Goodwin er voor om opnieuw achter het stuur te kruipen.
“Een beetje onredelijk, toch. Op mijn leeftijd kan je afstand nemen en denken: ‘Waarom doen we dit eigenlijk?’ Maar het levert zoveel plezier op. Er zijn zoveel dingen die ik in mijn vrije tijd zou kunnen en moeten doen, maar ik ga liever wat racen in Spa!”
Meer dan eens komt Goodwin er op terug dat hij dit seizoen heel veel voldoening heeft gehaald uit zijn races met Harris en West.
“Wanneer je echt aan het proberen bent om een racecarrière uit te bouwen, neem je nooit de tijd om er van te genieten. Nu lachen we ons kapot. Aan de andere kant van onze garage staat de Pro-auto, met drie fantastische jonge rijders die het verdienen om hier aan de bak te komen. Ze nemen het – met reden – allemaal superernstig op, maar als ze ons bezig zien ben ik niet helemaal zeker dat ze begrijpen waar wij mee bezig zijn. Drie oude mannen die zich amuseren als een snotjong!”
Nu de Total 24 Hours of Spa voor de deur staat hoopt Goodwin dat hij en zijn teammaats van de #188 in de Belgische Ardennen wat trofeeën kunnen veroveren. Als ze daar in slagen, mag u er zeker van zijn dat ze op het podium staan schaterlachen.